Ons laatste bezoek aan de school was in februari... en we zijn natuurlijk niet vergeten dat we hieromtrent nog een verslag schuldig zijn. Het onderstaande relaas beschrijft dit laatste bezoek alsmede de afspraken die we gemaakt hebben.
Van 17 tot 22 februari jl. zijn we in Amed geweest om voldoende tijd te hebben om de zaken te bespreken en het een en ander te regelen voordat we weer naar Nederland zouden gaan. De ouders van Mike gingen mee, want die hadden nog een speciaal cadeau...
Hier is dan eindelijk het langverwachte verslag!
Woensdagochtend 18 februari zijn we (Mike en Tessa) op de school geweest en hebben met Ibu Arini gesproken. Omdat het proefwerk - en proefexamen week is (t/m donderdag de 19e) en deze activiteiten tot 10 uur ‘s ochtends duren, mochten we pas na die tijd verschijnen. Het hoofd van de school verontschuldigde zich, hij moest meteen weg naar een afspraak.
In het gesprek met Ibu Arini hebben we haar verteld dat het goed gaat met de donaties en als gevolg daarvan hebben we de toezegging gedaan om vanaf komend semester 10 leerlingen extra te gaan helpen. Daarmee komt het totale aantal “gesponsorde”leerlingen op 30! Tot schooljaar 2013/2014 kunnen we dat ook garanderen door de geweldige support van de donateurs. Ibu Arini was na deze toezegging een beetje beduusd...
We melden haar dat we graag de boeken willen betalen, niet alleen voor het huidige semester (2e helft schooljaar 2008/2009), maar ook voor het gehele volgende schooljaar (2009/2010) en het 1e semester van het jaar daarna (eerste helft van schooljaar 2010/2011). Reden hiervoor: wij gaan weer naar Belanda (Nederland). Dan meteen ook maar ons probleem voorgelegd: wat is nu de beste en gelijk ook veiligste manier om het geld bestemd voor de kids “te bewaren”. “Met het schoolhoofd overleggen”, want ze vond het zelf een te grote verantwoording en wil niet graag met dit geld onder haar vleugels rondlopen. Wij kunnen dat begrijpen en willen graag met haar tot de beste en veiligste oplossing komen.
Een verzoek van onze kant: kunnen vanaf volgend schooljaar, de kinderen die wij sponsoren gelijk verdeeld worden over klas 2 en 3? Op dit moment worden er meer studenten in de laatste klas geholpen, omdat er daar meer behoefte blijkt te zijn. Het is waar, in de laatste klas zijn er meer boeken nodig en hierdoor wordt het per leerling ook duurder. Toch wilden wij voor volgend jaar de studenten gelijk verdelen, zodat ook de leerlingen in de 2e klas wat meer hulp krijgen. Controle is dus wederom geen wantrouwen, zoals een oud gezegde luidt... Maar het blijkt geen probleem, ze bevestigde dat vanaf het nieuwe schooljaar 15 studenten in klas 2 en 15 in klas 3 geholpen zullen worden. Zelf hebben we nog wat bedenkingen over het getal 15... dit zou weleens niet zo gunstig kunnen zijn in de Balineese spirituele wereld en misschien is 16 of 17 wel beter? Voor nu is besloten dat wij het aantal kinderen niet willen uitbreiden om te kunnen garanderen dat wij dit een aantal jaar kunnen volhouden en de kinderen dus met zekerheid op ons kunnen rekenen.
Na dit alles vroeg Ibu Arini ons niet de volgende dag maar een dag later terug te komen. Alle proefwerken zouden dan achter de rug zijn en dan zou alles op school weer enigszins normaal worden. Voorstel is om dan de grote betaling te doen en tevens de Pa en Ma van Mike mee te nemen naar de school.
Het is inmiddels vrijdagochtend en wij arriveren iets voor 09:00 uur op het schoolplein en worden van alle kanten toegezwaaid en begroet. Met z’n viertjes worden we “volgens protocol” hartelijk ontvangen door Arini en het schoolhoofd. Ma en pa presenteren hun boeken die zij aan de schoolbibliotheek willen doneren. Het zijn boekjes over “het weer” en “de zee”… echte kennisboekjes, een beetje encyclopedieachtig. Er zijn ook een paar boekjes over tempels en de geschiedenis daarvan, erg leuk! We stuitten op deze boekjes in Yogyakarta bij de grote boekenwinkel Gramedia en dachten dat het wel een leuk idee was om deze te doneren aan de schoolbieb. Net even iets anders dan slechts één encyclopedie, nu kunnen meerdere kids tegelijkertijd aan de gang, want er zijn meerdere boeken voorhanden. De nieuwe boeken zullen officieel worden ingenomen door de Bieb alwaar ze vervolgens de benodigde stempels krijgen....
Uiteraard wordt er gesproken over wat de beste oplossing is om het geld “achter te laten”. Ibu Arini vertelde dat zij en het hoofd van de school het een goed plan vinden om het geld bij de Koperasi in bewaring te geven. Het geld zal in de kluis worden opgeborgen en natuurlijk krijgen wij daar bewijs van mee. Maar daar komt ie... deze dag konden we nog niet betalen, want zowel de kluismeesteres van de Koperasi als het hoofd van de school moesten naar Denpasar om aldaar een zieke collega te gaan bezoeken... Verzoek aan ons was dan ook of we de volgende dag terug wilden komen, want dan kan deze transaksi zorgvuldig en met de nodige aandacht worden gedaan.
Die zaterdag is trouwens een speciale dag op de Balinese kalender, een hele goeie dag om bijvoorbeeld de rijst te planten.... zelf denken we dat het voor andere zaken dan wellicht ook een goede gelegenheid is… om bijvoorbeeld geldzaken te regelen... en hebben ze ons misschien daarom gevraagd op die dag het geld te overhandigen? Morgen dan maar het geld inleveren, Tessa is daar wel blij om want ze loopt al vier dagen als een moederkloek met die rugzak geld rond te zeulen...
Volgend item: de laptop van de school doet het prima! Wordt goed gebruikt en Arini update regelmatig de virusscanner. Mike heeft haar dat geleerd en ze houdt het netjes bij. Toch was ze wat bezorgd en heeft de laptop aan Mike meegegeven om updates te draaien en eventuele virusjes te vernietigen. Het viel erg mee wat ie binnen moest harken aan updates, dus dat is dan wéér top! Gezien de trage GPRS verbinding is dat een pluspunt. Géén virussen, Super!
De laptop wordt overigens ook gebruikt om les te geven aan de studenten, ze leren e-mailen en hoe om te gaan met bijvoorbeeld Yahoo Messenger... Proffessorh Mike heeft meteen gewaarschuwd dat je daar ellende van krijgt... Maarja, de jonge mensen willen graag contact met de buitenwereld en Mike is gewoon een oude knorrepot. Toch heeft Mike Arini op het hart gedrukt dat je er voorzichtig mee moet zijn en de boodschap kwam wel over... Laptoppie wordt ook privé door leraren gebruikt, bijvoorbeeld voor een persoonlijke studie en wordt derhalve ook wel eens mee naar huis genomen om “schooldingen” te doen.. We zijn trots!
De Computor Tutor is wat minder populair. Reden hiervoor is dat Arini echt tijd moet hebben om het apparaat aan te sluiten en erbij te gaan zitten om uitleg en begeleiding te geven. Ze hoopt dat deze situatie binnenkort veranderd, maarja, je weet hoe dat gaat: extra handelingen vormen obstakels.
Er wordt een NIEUW gebouw neergezet op het terrein van de SMP... We zijn er al een paar maal langsgelopen, maar hebben vanochtend pas kunnen vragen wat het is... Het is het nieuwe computer lokaal! Mike vroeg meteen of ze extra listrik hebben geregeld voor een airconditioning, maar dat zit er voorlopig nog niet in...
Tenslotte dan eindelijk de grote betaaldag! (het kan ff duren in Indonesië). Hopelijk kon Tessje dan eindelijk van haar “last” worden verlost. Zoals afgesproken waren Ibu Arini, het hoofd van de school en de schatbewaarder van de Koperasi aanwezig om de overdracht officieel te laten plaatsvinden. Het geld voor 30 studenten voor 4 semesters is in totaal best een groot bedrag. Vier goed gevulde enveloppen hadden we bij ons, voor het huidige en de komende 3 semesters.
Omdat we nog niet precies weten hoe hoog het totale bedrag zal worden, heeft Tessa een berekening gemaakt. Zij heeft het volgende gedaan: van Semester 1 van 2007/2008 en Semester 1 van 2008/2009 het gemiddelde genomen en dat dan weer maal 30(begrijpen jullie het nog). Zelfde gedaan voor Semester 2 van beide jaren. Het blijft lastig, want misschien stijgen de prijzen wel, dus het hele bedrag is naar boven afgerond en gemiddeld genomen moeten ze iets overhouden en …als het allemaal toch duurder wordt dan berekend moeten we later iets bijbetalen. De verwachting is echter dat het allemaal niet uit de klauwen gaat lopen.
Na de berekening toegelicht te hebben aan het schoolhoofd, de dame van de Koperasi en Ibu Arini, vertelt eerstgenoemde namens allen, inclusief de leerlingen, zéér blij te zijn met het geld voor de schoolboeken voor zo’n lange tijd. En voor wel 30 kinderen! Hij benadrukt nog eens dat het erg belangrijk is dat kinderen de kans krijgen te leren en op school te blijven ook als hun ouders niet (meer) in staat zijn de kosten hiervoor te dragen. De boeken die pa en ma hebben meegenomen vind hij fantastisch. Zeer verheugd bladert hij door de boekjes en zegt dat deze boeken een aanwinst zijn voor de bibliotheek.
Het grote moment: de betaling. Zoals gebruikelijk wandelen we met z’n allen naar het gebouw waar de koperasi gevestigd is. De mevrouw van de Koperasi pakt de boekhouding en de kwitansis erbij. De inhoud van elke enveloppe wordt geteld, nageteld en opgeschreven in het grote boek. Voor elke enveloppe krijgen we een kwitansi. Zij dankt ons hartelijk en, Arini vertaalt: “ ze verzekert ons dat het geld naar de bank gebracht wordt omdat zij niet zoveel geld in de kluis wil houden.” Met deze uitspraak zijn wij natuurlijk blij…zo kan het geld niet gaan zwerven…als ze daar tenminste geen dependances van de DSB hebben…
Afgesproken is dat als we weer terug komen in Bali (hopelijk najaar 2010) achteraf de bonnen (per enveloppe) krijgen van de werkelijke uitgaven. Als er geld over is moeten we dat natuurlijk wel terugkrijgen en als er tekort is moet dit vanzelfsprekend worden aangevuld. Ondertussen zal Arini ons op de hoogte houden m.b.t. de kosten van de werkboeken (per semester). Zij zal dit per e-mail laten weten zodat Tessa haar Excelletje ook up-to-date kan houden.
Na deze uitgebreide, vier dagen durende, “ceremonie protocollair” zegge de geldoverdracht en alle gesprekken zijn we blij dit, namens alle donateurs, te “hebben kunnen en mogen doen”. Wij verlaten Bali met een goed gevoel en hopen volgend jaar terug te komen in Culik.
Wij danken alle donateurs die het project hebben gesteund en dit hopelijk ook in toekomst willen blijven doen. Het is een bescheiden project maar daarom niet van ondergeschikt belang.
1 opmerking:
Test van Tess
Een reactie posten